Ο Πανιώνιος Γ.Σ.Σμύρνης στο "Κόκκινο 105,5"

Στο στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105,5» φιλοξενήθηκαν τρία μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανιωνίου Γ.Σ. Σμύρνης, ο πρόεδρος Θεόδωρος Ντάντος, ο αντιπρόεδρος Διοικητικού Νικήτας Βέλλης και η Αντιπρόεδρος Οικονομικών-Υπεύθυνη Κοινωνικών Δράσεων, Άλκηστις Μπόζοβιτς. Στην ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαν με τη δημοσιογράφο Αλέκα Ζουμή, παρουσιάστρια της εκπομπής «Σκορ στο Κόκκινο», ξεδίπλωσαν το χρονικό των εξελίξεων αναγέννησης του Συλλόγου την τελευταία τετραετία, ενώ ανέπτυξαν και ορισμένες από τις σκέψεις που υπάρχουν για την επόμενη μέρα. Παρακάτω παρατίθενται οι τοποθετήσεις των συνεντευξιαζόμενων:

Θ. Ντάντος (για τη δημιουργία της συλλογικότητας του ‘Ορφέα’): «Το 2020 φτάσαμε στο ναδίρ. Ήταν μία χρονιά που -εν είδη υπερβολής- πολλοί συνέκριναν με το 1922, στη λογική ότι ουσιαστικά θα έπρεπε να γίνει επανίδρυση. Όλο το κλίμα τότε ήταν απελπιστικό, με τη διάλυση των δύο μεγάλων τμημάτων. Σε εκείνη τη στιγμή ο Ερασιτέχνης δεν είχε ούτε τις οικονομικές δυνατότητες, ούτε και τις δυνατότητες σε ανθρώπινο κεφάλαιο για να μπορέσει πρώτα απ’ όλα να στηρίξει το μεγάλο έργο να χρηματοδοτήσει τις ομάδες στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Αυτή η συνειδητοποίηση ήρθε τότε για τα παιδιά που μπήκαμε στον Ερασιτέχνη. Και αυτό είναι ένα δικό μας κομμάτι ευθύνης, των οπαδών, δηλαδή το ότι δεν είχαμε κινητοποιηθεί πολύ νωρίτερα. Ξεκίνησαν, λοιπόν, οι ανοιχτές συνελεύσεις που ήταν μία προσπάθεια να χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου, για το οποίο φρόντισαν πρώτοι ο Νικήτας και ο Ανδρέας Μόγκριτς.

Συζητήσαμε ότι ‘αν θέλουμε να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας, αντί να περιμένουμε έναν μεσσία, έναν σωτήρα, θα πρέπει να οργανωθούμε’. Αυτή η οργάνωση ξεκίνησε με τη δημιουργία της συνεργατικής συλλογικότητας του ‘Ορφέα’, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει ανθρώπους από διαφορετικά μετερίζια, από διαφορετικές διαδρομές της ζωής, από διαφορετικές ειδικότητες. Προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε τεχνογνωσία κατάλληλη ώστε να μπορέσουμε πολύ σύντομα να αρχίσουμε να φτιάχνουμε ένα πλάνο. Με βάση αυτό το πλάνο έπρεπε να ξεκινήσουμε από τη ‘μαμά’ του Συλλόγου, που ήταν ένας τεράστιος Ερασιτέχνης, προκειμένου να δώσουμε βήμα για το μέλλον. Αν δεν κινούμασταν έτσι, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα ούτε για τα πολυαγαπημένα τμήματα, που είναι το Ποδόσφαιρο και το Μπάσκετ. Στην αρχή υπήρχε καχυποψία για το αν μία ομάδα ανθρώπων που προέρχονται από την κερκίδα και λειτουργούν συλλογικά θα μπορέσουν να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος, οργανωτικό, διοικητικό, οικονομικό και ταυτόχρονα να μπορέσουν να απευθυνθούν σε επιχειρηματίες, να μπορέσουν να κάνουν θελκτικό το project της δημιουργίας ενός Πανιωνίου ‘από την αρχή’»

Ν. Βέλλης (για τη σταδιακή μετάβαση από τις εξέδρες στα διοικητικά): «Δεν θεωρώ ότι αφήσαμε την οπαδική μας ταυτότητα, αλλά ότι αλλάξαμε λίγο την προσέγγισή μας. Όταν μιλάμε για Ερασιτέχνη, μιλάμε για συναίσθημα, μιλάμε για εθελοντισμό, για πολλές εργατοώρες. Όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις μας, ήταν λίγο πριν τους υποβιβασμούς. Την ακριβή εικόνα του Ερασιτέχνη δεν την είχαμε ακόμα, αν και το ζούσαμε και είχαμε καταλάβει τι συνέβαινε. Όταν φτάσαμε να πέσουμε με… θόρυβο παντού, είχαμε δύο επιλογές: ή θα μας κοιτάζαμε πεσμένους ή θα μπαίναμε μπροστά για να σηκωθούμε. Επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο -κάτι που γενικότερα δεν συνηθίζεται- και, παράλληλα, βάλαμε περισσότερο οπαδικό στοιχείο στον Σύλλογο. Η αρχική ιδέα ήταν να φτιάξουμε μια ομάδα ανθρώπων, προσεγγίζοντας κόσμο που ξέραμε μέσα από τις κερκίδες και οι οποίοι δεν είχαν ενεργό ρόλο οπαδικά, αλλά είχαν δυνατότητες να προσφέρουν με διάφορους τρόπους στον Σύλλογο. Κάναμε κάποια λίγα πράγματα (καθώς περάσαμε γρήγορα στο επόμενο στάδιο), όπως για παράδειγμα το ντοκιμαντέρ στον Ανδρέα Βαρίκα και η βράβευση της Δήμητρας Ζαπονίδου. Μετά τους υποβιβασμούς περάσαμε αυτομάτως στην επόμενη φάση, αν και δεν αναλάβαμε αμέσως το Ποδόσφαιρο, κάτι που μας έδωσε τον χρόνο να οργανωθούμε και να είμαστε τώρα σε θέση να ασχολούμαστε.

Οι άνθρωποι που ανέλαβαν το τμήμα τα πρώτα δύο χρόνια (Κυριάκος Σκούρας, Δημήτρης Σκούρας, Φώτης Κωσταρίδης, Αλέξανδρος Βανδώρος) έπαιξαν πάρα πολύ κομβικό ρόλο, καθώς κράτησαν την ομάδα χωρίς να επιβαρυνθεί ο Ερασιτέχνης, που τότε είχε στα χέρια του και το Μπάσκετ. Αυτά τα δύο Τμήματα, άλλωστε, είναι τα αγωνιστικά για τα οποία υπάρχει και η περισσότερη κριτική, καλοπροαίρετη και κακοπροαίρετη. Αποφασίσαμε ταπεινά να ασχοληθούμε και με τη Διοίκηση του Ερασιτέχνη, με τη συμμετοχή τριών ανθρώπων της Κίνησή μας στις πρώτες εκλογές. Σύντομα ήρθαν πολλές και σημαντικές επιτυχίες, οι οποίες όμως προφανώς δεν παίρνουν τη δημοσιότητα που παίρνουν τα αγωνιστικά ζητήματα ή η έλευση ενός επενδυτή. Αυτές οι επιτυχίες είχαν να κάνουν με την οργάνωση, με την τακτοποίηση των οικονομικών, τις πολύ μεγάλες συμφωνίες για κάποιες ρυθμίσεις που δεν είχαν γίνει για πάρα πολλά χρόνια. Υπήρχαν χρέη που βάραιναν τον Σύλλογο για είκοσι χρόνια και δεν τα είχε αγγίξει κανείς. Στις επόμενες εκλογές συμμετείχαμε πλέον μαζικά και αποφασίσαμε να ‘τρέξουμε’ όλο τον Σύλλογο. Η Διοικούσα του Ποδοσφαίρου είχε κάνει ήδη τη μεγάλη επιτυχία της με τη ρύθμιση του χρέους προς το Δημόσιο. Με την αυτοπεποίθηση που είχαμε αποκτήσει και απαλλαγμένοι και από το βάρος του Μπάσκετ, το οποίο ανέλαβαν οι κ.κ. Θοδωρής Μικρόπουλος και Παναγιώτης Ηλιάδης, μπορέσαμε να στηρίξουμε το εγχείρημα του Ποδοσφαίρου με χορηγούς οι οποίοι επίσης βοήθησαν πάρα πολύ και οι οποίοι ήρθαν μέσα από το κλίμα της εμπιστοσύνης που είχε δημιουργηθεί στον Σύλλογο. Υπήρχε, επίσης, ο χρόνος ώστε να αναζητήσουμε, κυρίως ο Θοδωρής (σ.σ. Ντάντος), τον επενδυτή που θα έκανε το επόμενο βήμα».

Α. Μπόζοβιτς (για τη δημιουργία του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου Αναπήρων): «Θα στείλουμε το Καταστατικό στην Ομοσπονδία Αναπήρων για να πάρουμε και την έγκριση και ξεκινάμε σιγά-σιγά, με μικρά βήματα γιατί είναι δύσκολο εγχείρημα, να κάνουμε τον Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο Αναπήρων, ο οποίος θα είναι και ο μοναδικός μεγάλος Σύλλογος στα νότια προάστια, που θα μπορεί να εξυπηρετεί όλους τους Αναπήρους, φυσικά όλων των αναπηριών. Σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε με τα κλασικά αθλήματα, όπως Στίβος και Κολύμβηση και κάθε φορά να βάζουμε καινούρια αθλήματα. Ήδη έχουμε ξεκινήσει συνεργασία με πολλούς Συλλόγους Αναπήρων, με σχολεία είτε γενικά είτε ειδικά, για να μπορούμε να βάλουμε ένα πλαίσιο συνεργασίας και να μπορούν να αθλούνται όλα τα παιδιά. Είναι λίγο δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε».

Θ. Ντάντος (για την αρχική αμφισβήτηση και το διπλό στοίχημα): «Ζούμε σε μία εποχή που ειδικά στον χώρο του αθλητισμού η λέξη ‘πολιτική’ φέρνει αλλεργία. Έχει επικρατήσει στις περισσότερες κερκίδες η λογική του ‘no politica’. Εν μέρει δικαιολογημένα υπάρχει δυσπιστία απέναντι στους πολιτικούς και τα κόμματα. Ο Πανιώνιος έχει ιδεολογικό βάθος, έχει πολιτικό πρόσημο, γιατί είναι μία προσφυγική ομάδα. Είναι μία ομάδα πραγματικά προσφυγική γιατί ιδρύθηκε κάπου αλλού και ήρθε εδώ από τους προγόνους μας. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μία ομάδα που επειδή δεν είχε ποτέ την τύχη -ή την ατυχία…- να έχει έναν πλούσιο πάτρονα από τότε που το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό (και ο πλούσιος ιδιοκτήτης είναι κάτι που διασφαλίζει τις επιτυχίες), ο Πανιώνιος ήταν στους ‘φτωχούς μεγάλους’ και του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, αλλά και γενικότερα του αθλητισμού. Αυτό το πράγμα έχει τη σημασία του. Κάποια στιγμή αυτό που είπαμε είναι ότι πολιτική για εμάς δεν είναι η ενασχόληση με κάποιον χώρο κομματικό, αλλά το να μπορέσεις να πείσεις τους ανθρώπους ότι μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορείς όντως να πετύχεις πράγματα. Αυτό ήταν κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Οι λύσεις βρίσκονται πάντα από συλλογικότητες, από τους ανθρώπους που δουλεύουν συνεργατικά, χωρίς να βάζουν το ‘εγώ’ τους ή το όφελός τους μπροστά από το οτιδήποτε. Σε αυτή την προσπάθεια συμμετέχουν πολλοί άνθρωποι που προέρχονται από πολλές διαφορετικές εκλογικές βάσεις. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και κόκκινες γραμμές. Ο Πανιώνιος είναι ένας αντιφασιστικός και αντιρατσιστικός και αυτή την κόκκινη γραμμή δεν την ξεπερνάει κανένας μέσα στον Σύλλογο. Για εμάς, λοιπόν, ήταν διπλό το στοίχημα. Είχε κοινωνική και πολιτική ουσία να δείξουμε ότι μπορούμε όλοι μαζί να καταφέρουμε αυτό το έργο».

Θ. Ντάντος (για τη δουλειά που είχε γίνει μέχρι τη συμφωνία με τον Κ. Ρούπτσο): «Και σε αυτό το κομμάτι έχει προηγηθεί πάρα πολλή δουλειά. Τη λέμε και την ξαναλέμε τη λέξη ‘δουλειά’ γιατί ναι το ‘Α’ και το ‘Ω’. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, υπάρχουν ιδέες που υλοποιούνται πάρα πολύ γρήγορα. Μας ενδιέφερε να μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτούς που εμείς ονομάσαμε από την αρχή υγιείς επιχειρηματίες, δηλαδή ανθρώπους που θα έπρεπε να πληρούν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια και όχι ‘λερωμένους’ ανθρώπους στο ποδόσφαιρο. Είχε υποφέρει τα τελευταία πολλά χρόνια ο Σύλλογος από διοικήσεις οι οποίες είχαν συνδέσει το όνομα του Πανιωνίου με… άρματα, κάτι στο οποίο ο κόσμος του Πανιωνίου ήταν σταθερά αντίθετος. Και αυτή ήταν μία σταθερή κόντρα με τις διοικήσεις που είχαν προηγηθεί. Θέλαμε, λοιπόν, να βγάλουμε αυτή τη ρετσινιά από πάνω μας, γιατί θεωρούμε ότι και οπαδικά αλλά και πρακτικά, σε επίπεδο marketing, ήταν κάτι που μας πλήγωνε. Η προοπτική του να φέρναμε έναν άνθρωπο που δεν θα ανήκε σε αυτή την Κατηγορία, ήταν από τα πρώτα που βλέπαμε. Υπήρχαν, όμως, και τα πρακτικά που έπρεπε να κάνουμε. Έπρεπε να κατονομάσουμε το χρέος, έπρεπε να φτιάξουμε λίστες ανθρώπων που δεν είχαν πληρωθεί, έπρεπε να φτιάξουμε παρουσιάσεις, έπρεπε να λειτουργήσουμε τεχνοκρατικά με έναν τρόπο ώστε να απευθυνόμασταν σε έναν επιχειρηματία -στη γλώσσα που μιλάει- και να του δώσουμε να καταλάβει ότι αυτό που του λέμε δεν είναι μία χίμαιρα ή ένα προϊόν της φαντασίας μας, αλλά είναι κάτι εφικτό».

Θ. Ντάντος (για την επαφή με τον Κ. Ρούπτσο): «Η επαφή με τον Κώστα Ρούπτσο έγινε με τον πιο ιδανικό τρόπο. Έγινε με τον τρόπο του Ερασιτέχνη, με τον πιο Πανιώνιο τρόπο: γνωριστήκαμε στον τελικό του Πρωταθλήματος Κ18 μεταξύ Πανιωνίου και Κενταύρου Βριλησσίων. Πήγαμε να παρακολουθήσουμε τον τελικό των Ακαδημιών μας και η πλευρά του κ. Ρούπτσου μας προσέγγισε. Στο μεταξύ εμείς είχαμε ήδη αρχίσει να δημοσιοποιούμε κάποια πράγματα από όσα είχαμε πετύχει και, έτσι, μας είπαν ‘θέλουμε να μιλήσουμε μαζί σας γιατί υπάρχει περίπτωση να έχετε κάνει κάτι πολύ καλό’. Ξεκίνησε από πέρσι μία επαφή και αρχίσαμε σιγά-σιγά να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης για να φτάσουμε τελικά στο ‘σήμερα’ να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι. Η πρόταση του κ. Ρούπτσου εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση και πλέον προχωράμε μαζί».

Θ. Ντάντος (για τη ρύθμιση του χρέους προς το Δημόσιο): «Η ρύθμιση που αφορά στο Δημόσιο χρέος είναι κάτι που μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ περήφανοι γιατί θα δώσει τη δυνατότητα στον Πανιώνιο να αποπληρώσει τα χρέη προς το Δημόσιο, έστω και σε μεγάλο χρονικό διάστημα και σιγά-σιγά. Δεν θα του χαριστούν τα χρέη, όπως έχει γίνει σε προηγούμενες περιπτώσεις. Θα πληρωθούν με έναν τρόπο που θα κάνει το project βιώσιμο. Ειδάλλως, δεν θα δινόταν ποτέ η προοπτική να δημιουργηθεί ΠΑΕ».

Θ. Ντάντος (για τη συνειδητή επιλογή της απόρριψης ενδεχόμενης συγχώνευσης ή κάποιου παρόμοιου δρόμου): «Δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να αποφύγουμε τα χρέη μέσω μίας συγχώνευσης γιατί αυτό θα είχε άλλη μία τρομακτική διάσταση για εμάς, διότι ποδοσφαιριστές επαγγελματίες θα έχαναν τα χρήματά τους. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πράξει διαφορετικά, είμαστε όλοι εργαζόμενοι. Η σκέψη ότι σε εμάς τους ίδιους ή στα αδέρφια μας θα μπορούσε κάποιος να βρει έναν τρόπο να ‘ξεγλιστρήσει’ και να μην δώσει δεδουλευμένα, ήταν κάτι που μας πλήγωνε. Το περιστατικό με την αυτοκτονία του τότε ποδοσφαιριστή του Άρη, το οποίο και ως ‘Ορφέας’ το είχαμε αναδείξει, κυριολεκτικά μας είχε συγκλονίσει. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς συνυπαίτιοι σε μία τέτοια κατάσταση και γι’ αυτό είχαμε αποφασίσει να πηγαίναμε στον πιο δύσκολο δρόμο».

Α. Μπόζοβιτς (πως θα ήθελε να δει τον Πανιώνιο τα επόμενα πέντε χρόνια): «Πρώτος στόχος μας για τις ομάδες του Ποδοσφαίρου και του Μπάσκετ είναι να βρίσκονται στη Super League και στη Basket League. Υπάρχουν καλοί επενδυτές και στα δύο τμήματα. Όσον αφορά στον Ερασιτέχνη, είμαστε ο Σύλλογος με τους περισσότερους αθλητές στην Ελλάδα και αυτό προκύπτει από την πολύ καλή δουλειά που γίνεται. Ο Πανιώνιος είναι ένα μεγάλο φυτώριο σε όλα τα αθλήματα. Επίσης, ένας άλλος στόχος μας είναι να επεκτείνουμε και τις δραστηριότητές μας, να βάλουμε μουσική, θέατρο, καλλιτεχνικά, χορό, στη φιλοσοφία που είχε και ο Ορφέας στη Σμύρνη. Θα ξεκινήσουμε σύντομα και αγωνιστική ρομποτική, θα κάνουμε και σκάκι τυφλών, θέλουμε να είμαστε ένας Σύλλογος που φτιάχνει αθλητές με την ίδια ιδεολογική προσέγγιση απέναντι στον Πανιώνιο».

Ν. Βέλλης (πως θα ήθελε να δει τον Πανιώνιο): «Σε κάθε διαδρομή πρέπει να θυμόμαστε πάντα από που ξεκινήσαμε και γιατί ξεκινήσαμε. Αυτό που έγινε πριν από λίγα χρόνια έγινε γιατί ο Πανιώνιος είχε χάσει την ταυτότητά του και δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό, στο οποίο δεν θα αναφερθώ. Προσωπικά θέλω είτε από εμάς τους ίδιους είτε σαν παρακαταθήκη της δουλειάς που κάνουμε να συνεχιστεί η ίδια νοοτροπία και ο Πανιώνιος να είναι έτοιμος στο μέλλον να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε παρόμοια κρίση έρθει. Το κυριότερο, αυτό που υπάρχει και σήμερα, είναι να βλέπουμε παιδιά να χαμογελάνε γιατί το πιο σημαντικό είναι η ψυχική υγεία, ειδικά στις μέρες μας. Κι εμείς πρέπει να είμαστε ένα ψυχικά υγιές σωματείο».

Θ. Ντάντος (πως θα ήθελε να δει τον Πανιώνιο): «Θέλω να τον δω βιώσιμο, αυτάρκη, ανεξάρτητο και να είναι το μεγαλύτερο αθλητικό σχολείο. Ο αθλητισμός είναι εκπαίδευση και ο Πανιώνιος οφείλει να είναι το μεγάλο αθλητικό σχολείο για όλους».